Εγώ, εν χριστώ αδερφοί, ήξερα ότι κάτω από το δέντρο αφήνουμε δώρα, ευχετήριες κάρτες, τι άλλο; Α ναι! Και γάλα με κουλουράκια για τον Άγιο Βασίλη. Πώς να πλησιάσει ο Santa με όλα αυτά τα χημικά τριγύρω; Είναι και γέρος άνθρωπος, θα τον ξεκάνουμε! κι όχι τίποτα άλλο... Πώς θα δουλέψουνε τα μαγαζιά με τα είδη εποχής.
Τώρα καταλαβαίνω τα λόγια της δασκάλας στο νηπιαγωγείο, όταν μας αφηγούνταν εκείνα τα προφητικά παραμύθια των χριστουγέννων. Ανέφερε κάτι πλάσματα που μπλέκονταν στα πόδια τους Αη Βασίλη και ήθελαν να καταστρέψουν τις γιορτές... Πώς τα λέγανε;
Καλικάτζαροι:
Οι καλικάντζαροι είναι δαιμονικά όντα, που κατά τη λαϊκή αντίληψη, έρχονται στη γη και ενοχλούν κατά τις νύχτες τους ανθρώπους, κατά την περίοδο των χριστουγέννων.
Ερχονται τις νύχτες του δωδεκαήμερου και μπαίνουν στα σπίτια από τις καπνοδόχους, γιαυτό και τα τζάκια εκείνες τις μέρες είναι αναμένα και έχουν πολύ φωτιά, γιατί τη φωτιά τα σκαρκατσούλια τη φοβούνται πολύ. Αν καμιά φορά μπει κάποιο σκαρκατζούλι στο σπίτι οι νοικοκυρές το κυνηγάνε με πυρωμένα δαυλιά. Λένε πως μερικοί από τους καλικάντζαρους έχουν στη ράχη τους από φυσικού τους μια κούνια αγκαθερή και σ'αυτήν βάνουν όσα παιδιά αρπάζουν και τα κουνούν για να ματώνουν τα παιδιά απ' τ 'αγκάθια και να πίνουν αυτοί το αίμα.
Γενικά πιστεύεται ότι οι καλικάντζαροι αδυνατούν να βλάψουν τους ανθρώπους αλλά μόνο να τους πειράξουν, ενοχλήσουν ή να τους φοβίσουν αφού θεωρούνται (στη Μακεδονία) μωροί και ευκολόπιστοι. Λέγεται ότι ανεβαίνουν στους ώμους των ανθρώπων που συναντούν τη νύκτα και προσπαθούν να τους πνίξουν αν δεν αποκριθούν σωστά σε ότι ερωτηθούν ή κατ΄ άλλους τους παρασύρουν σε χορό που όμως τους καλούς χορευτές τους ανταμείβουν ή κατ΄ άλλους παίρνουν τη μιλιά σε όποιον μιλήσει κατά τη συνάντηση μαζί τους.
Και δεν είναι μόνο αυτό εν χριστώ αδερφοί. Αυτές τις γιορτές όλα αλλάζουν, οι κοινωνικές μας γνώσεις πλέον δεν βοηθάνε σε κάτι. "Επιτέθηκε με γλυκά κατά του Δημάρχου Θεσσαλονίκης", εξηγεί συγκλονισμένος ο πανελίστας-φωτεινός παντογνώστης.
Συγνώμη κύριε τέτοιε μου. Να πετάξει μολότωφ, θα τον τσουρουφλήσει. Να πετάξει πέτρα, μπορεί να μείνει στον τόπο. Να πετάξει αυγό, θα βρομάει. Γιούρτι, θα τον ξινήσει. Πέταξε μελομακάρονα που είναι κι επίκαιρα. Μην είμαστε και πλεονέκτες...
Βγήκε ο κύριος Δήμαρχος με το κουστουμάκι του να κάνει την καθιερωμένη ετήσια φιλανθρωπία. Να έχουν κι κανένα θεματάκι τα τοπικά μέσα να περάσει η ώρα του δελτίου σε ατμόσφαιρα εορτών. Μην πλήττει ο τηλεθεατής...
Ή μήπως αν η κοπέλα (που αμέσως οι δημοσιογράφοι κατάλαβαν ότι είναι αντιεξουσιάστρια), ήθελε να με 
έναν άλλο, "αναίμακτο" (ή καλύτερα ασιρόπιαστο) τρόπο να εκφράσει την αντίθεσή της σε όλο αυτό το πανηγυράκι, θα είχε αυτή τη δυνατότητα; Θα είχε τη δυνατότητα να πει ευγενικά την άποψη της στους συμπολίτες της, όπως μπορεί να το κάνει από τα ΜΜΕ ο κάθε δήμαρχος, βουλευτής, υπουργός, από όποιο χώρο κι αν προέρχεται αυτός.
Ακόμα κι ο περιβόητος "ποινικολόγος", που τώρα σπέυδουν όλοι οι δημοσιογράφοι να καταδικάσουν για τις προκλητικές δηλώσεις τους κατά την υπεράσπιση των ειδικού φρουρού, σκεφτήκατε ποτέ πόσες ώρες δημόσιου λόγου είχει στη διάθεσή του στο παρελθόν; Όλοι οι φοιτητές, μαθητές, και εν γένει νέοι που εκλήθησαν να τοποθετηθούν για τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών, είναι πιθανό πως συνολικά είχαν λιγότερο τηλεοπτικό χρόνο στη διάθεσή τους.
Αυτή είναι η του θεάματος κοινωνία που δημιουργήσαμε όλοι. Και οι έχοντες τις καρέκλες και τα μικρόφωνα με όσα έπραξαν και εμείς οι υπόλοιποι με όσα ανεχθήκαμε. Θυμηθείται ποιοι είχαν (και έχουν) το λόγο και ποιοι έπρεπε πάντα να ακούν.
Αναρρωτηθήκατε ποτέ πόσοι από αυτούς που είναι αναγκασμένοι να ζουν από τις "φιλανθρωπίες" του κάθε δημάρχου, θα τους έριχαν πολύ ευχαρίστως ένα γιαουρτάκι; Αν είχαν. Γιατί δεν έχουν. Και κάποιοι τους έχουν αναγκάσει να περιμένουν την "φιλανθρωπία", για να ντύσουν τα παιδιά τους. Και όσο περνά ο καιρός και δεν αλλάζει τίποτα, αυτοί οι άνθρωποι γίνονται όλο και περισσότεροι. Αύριο μπορεί να είμαστε εγώ κι εσείς.
Λοιπόν, εν χριστώ αδερφοί; Μήπως το ξανασκέφτεστε εκείνο το κεσεδάκι;
