Η ΕΡΤ, η Φρουτοπία και οι “μανάβηδες” (ή αλλιώς, θέλει ο λύκος να φυλάξει τα πρόβατα)

Ήρθε μια μέρα ο λύκος, κι είπε πως έχει φάει πολλά, πάρα πολλά πρόβατα και γι' αυτό πρέπει να διαλύσουμε το κοπάδι.

Ήρθε ο διευθυντής του μαγαζιού κι είπε πως έφαγε πολλά απ' το ταμείο και πρέπει τώρα να το κλείσουμε.

Ήρθε και η Κυβέρνηση της διαφθοράς, της φτώχειας και του αυταρχισμού, και μας κουνάει το δάχτυλο. Διόρισε, λέει, πολλούς αργόμισθους κι ανάγκαζε για πολλά χρόνια τον λαό να τους χρυσοπληρώνει. Κι αντί να παραδώσει τα κλειδιά στο μοναδικό αφεντικό, τον λαό, χρίζεται τιμητής και εκκαθαριστής σ' ένα φορέα δημόσιο που η ίδια καταχράστηκε. 

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δίνουν από το απόγευμα της Τρίτης ένα μάθημα. Διδάσκουν τι μπορεί να κάνει η ενημέρωση όταν δεν χειραγωγείται από την εξουσία, όταν εκπορεύεται από αυτόν στον οποίο ανήκει, τον λαό. Σ' αυτόν τον αγώνα των απολυμένων της ΕΡΤ και των χιλιάδων πολιτών, η μοναδική απάντηση της κυβέρνησης και των αυλικών της είναι η λάσπη και η διαρροή καταλόγων με υπέρογκες αμοιβές πρωτοκλασσάτων δημοσιογράφων της ΕΡΤ. Κοιτάξτε τα ονόματα που κυκλοφορούν πλάι στα εξαψήφια ποσά. Είναι όλα τα ονόματα των υποστηρικτών τους, είναι τα ονόματα εκείνων που επί χρόνια προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., συκοφαντώντας απεργούς, βεβηλώνοντας λαϊκές κινητοποιήσεις και εκθειάζοντας την φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, βαφτίζοντάς την ανάπτυξη. Και υποκρίνονται πως είναι αναγκαίο το κλείσιμο της ΕΡΤ για την “εξυγίανσή” της, τη στιγμή που όλοι τους γνωρίζουν ποιοι διορίστηκαν ρουσφετολογικά, από ποιους και με τι μισθούς.

Δυστυχώς γι' αυτούς, ο ελληνικός λαός απέδειξε όλες αυτές τις μέρες ότι αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα απ' όσα νομίζουν. Αντιλαμβάνεται ότι η ελληνική ραδιοτηλεόραση δεν είναι οι κομματικά διορισμένοι υβριστές των κινημάτων. Και την υπερασπίζεται μέχρι τέλους γιατί είναι πολλά περισσότερα.

 Είναι οι ευγενικές φωνές του δευτέρου προγράμματος που ακούει τα βράδια, γυρίζοντας απ' τη δουλειά. Είναι η φωνή της παράδοσης και της εκπαιδευτικής τηλεόρασης, είναι η σύνδεση της εσχατιάς της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου, με την ενημέρωση. Είναι η ιστορία της Ελλάδας, μέσα από το αρχείο της, απ' όπου μας μιλάει ο Χόρν και η Λαμπέτη. Μια από τις τελευταίες πηγές πολιτισμού, με τις ορχήστρες και την χορωδία της.

 Είναι οι αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία, ο Θάνος το κολοκυθάκι, πρωταθλητής πυγμαχίας της Φρουτοπίας, που ονειρεύεται να δείρει έναν μανάβη.

Αυτό, το πρώτο-πρώτο μάθημα αντίστασης και αξιοπρέπειας που πήραμε από ένα παραμύθι ως παιδιά, το κάνουμε σήμερα πράξη απέναντι στο κυβερνητικό πραξικόπημα, απέναντι σε όσους νομίζουν πως μπορούν να καταργούν τη Βουλή και να αντιμετωπίζουν τον δημόσιο πλούτο σαν τσιφλίκι τους. Υπερασπιζόμαστε την ΕΡΤ, και κάθε άλλο δημόσιο αγαθό που πλήττεται στο βωμό του κέρδους, γιατί το χρωστάμε στα αυριανά παιδιά, να ζήσουν με αξιοπρέπεια και δημοκρατία ουσιαστική, κι όχι σαν θύματα του κάθε “μανάβη” που ήρθε να καταλάβει με το έτσι θέλω την “Φρουτοπία” τους.

Άσε με να σε λέω μπάτσο

Εμπόλεμη σήμερα η κατάσταση στην Ιερισσό. Πνιγμένο το χωριό στους καπνούς, ειδήσεις φτάνουν για παιδιά τραυματισμένα, για χημικά σε σχολεία, για τα ΜΑΤ που γέμισαν την πλατεία. Τα ΜΑΤ, που ο πολίτης πληρώνει για την “ασφάλεια” του, εισβάλλουν στο χωριό του και του επιτίθενται. Τον πολεμούν στο όνομα μιας ανώνυμης εταιρίας. Μιας εταιρίας που ήρθε για να πάρει το χρυσάφι του, τον ορυκτό πλούτο του τόπου του, ήρθε να τον ληστέψει και να αφήσει φεύγοντας μόνο καρκίνο και καμμένη γη.

Σ'αυτή τη δημοκρατική χώρα, που μου μάθανε ότι η Χούντα έπεσε πριν γεννηθώ, καταστάσεις σαν την σημερινή στην Ιερισσό κοντεύω να τις συνηθίσω  Σαν αλυσίδα, Λευκίμμη, Κερατέα, Ιερισσός. Ξύλο και χημικά στις απεργίες, στις πορείες, στα κρατητήρια. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ και φυλακές. Φυλακές στην Ελλάδα της Ευρώπης και των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Θυμάται κανείς την Κατερίνα Γουλιώνη;

Ρωτάω εσάς, λοιπόν. Σύντροφοί μου, που φοβάστε μην τρομάξουμε τον κόσμο και μας πει τρομοκράτες. Συμπολίτες μου, που είστε κατά της βίας και σας σοκάρουν οι άσχημες λέξεις.

Αυτόν που πετάει χημικά μέσα σε σχολεία πώς θα τον λέμε;

Είναι απλά ένας εργαζόμενος που εκτελεί εντολές αυτός που τραυματίζει παιδιά;

Αυτός που επιτίθεται στους πολίτες για να προστατέψει τον επιχειρηματία, έχει το άλλοθι της ανεργίας που τον ανάγκασε να μπει στην αστυνομία;

Αυτός που πνίγει στα χημικά ολόκληρα χωριά, που τρομοκρατεί όποιον αγωνίζεται για τον τόπο του, αυτός που έκανε το ίδιο τότε στην Κερατέα, που έκανε και θα κάνει το ίδιο όσο θα υπάρχουν αγωνιστές, που βασανίζει κρατούμενους, που σκοτώνει, ΝΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ και δεν τον αγγίζει κανείς;

Πως θέλετε να τον λέω αυτόν; Παιδί της εργατιάς; Έλα μην είμαστε σκληροί είχε ανάγκη τα χρήματα, να ζήσει την οικογένειά του; Με τι μάτια αντικρίζει το παιδί του, με ποια χέρια αγκαλιάζει τη γυναίκα του; Εκατομμύρια άνθρωποι αγωνίζονται για το ψωμί τους ανά τον κόσμο, κι όμως! Υπάρχουν και κάποιοι που δεν προσκυνήσανε. Που δεν το δέχτηκαν να γίνουνε ρουφιάνοι, φονιάδες και βασανιστές για να ζήσουν  Γιατί είναι πάντα μεγάλες οι πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου και μπλα μπλα μπλα... αλλά αν δεν υπήρχαν αυτά τα τιποτένια κοπρόσκυλα να κάνουν τη βρομοδουλειά των αφεντικών τους, τ' αφεντικά θα ήταν ένα τίποτα.

Δεν μπορεί να υποτάσσεσαι πλήρως σε εντολές εγκληματικές, να θεωρείς ότι μπορεί να πράξεις οτιδήποτε κι ενάντια στον καθένα, φτάνει να φοράς την στολή. Δεν μπορεί να επιλέγεις να μην είσαι άνθρωπος πια και να έχεις πρόβλημα που σε φωνάζω μπάτσο.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΝΗ ΣΑΣ ΕΧΕΤΕ ΣΚΑΤΑ,

ΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΠΟ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.