Η ψυχαγωγία του κοσμάκη τη σήμερον ημέρα, αντιλαμβάνεστε εν χριστώ αδερφοί ότι ελιναι πολύ μεγάλο πράγμα. Το δόγμα "άρτον και θεάματα", εξάλλου είναι δοκιμασμένο και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις πετυχημένο, όπου δεν χαλούσανε τη σούπα οι ρθγμένοι της μοιρασιάς που παντεσπάνι ακούγανε και παντεσπάνι δεν βλέπανε (και κυρίως δεν τρώγανε). Τι παραλήρημα είναι πάλι αυτό, θα μου πείτε.
Τι τσικνίλα είναι πάλι (και πάλι και πάλι) αυτή στην πόλη, θα σας απαντήσω εγώ.
Μα βέβαια. Είναι τα 27000 σουβλάκια που ετοιμάζονται για ψήσιμο τη μέρα της τσικνοπέμπτης, η οποία, ειδικά για την πόλη της Κομοτηνής, μετανομάστηκε σε γιορτή του επιχειρηματία. Τα ίδια είχαμε και πέρσυ αδέρφια μου, τέτοια μέρα που καθιερώθηκε αυτή η ετήσια πολιτιστική ανάσα. Τα ίδια και χειρότερα όταν ανέβηκε ο Πάνθραξ στην Α' Εθνική. Αυτό δεν είναι εορτασμός, είναι οικολογική καταστροφή!
Ναι, έχετε δίκιο. Άνθρωποι είμαστε και θα φάμε και θα πιούμε και θα χορέψουμε. Και μαγκιά μας. Αλλά έχει καταντήσει ο γάμος του Καραγκιόζη η ιστορία με τα ατέλειωτα σουβλάκια σε κάθε ευκαιρία. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη γιορτή πληροφορήθηκα πως μέγας χορηγός θα είναι η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης. Τρία πουλάκια κάθονταν και ψήνανε σουβλάκια δηλαδή.
Βέβαια είναι γνωστή η αγαστή συνεργασία του επιμελητηρίου με την Περιφέρεια. Μαζί δεν προχώρησαν σε σύσκεψη οι δύο φορείς εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη για να γλιτώσουν τις περιουσίες τους από τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων της πόλης; Αν θυμάμαι καλα... Αλήθεια, θα γιορτάσουν όλοι οι επιχειρηματίες, ή μόνο όσοι δεν το γλέντησαν αρκετά ως πολιορκητές; Θα φέρουν και τα κράνη και τους λοστούς μαζί, για ώρα ανάγκης;
Anyway, ας επιστρέψω στο θέμα μας. Τι έλεγα; Α ναι! Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο. Τι να κάνει και η Περιφέρεια, από κει που πάνε κι οι άλλοι. Μήπως ο Δήμος Κομοτηνής δεν έδειξε πρώτος το δρόμο του πολιτισμού; Τι να πρωτοθυμηθώ, τις καλόγουστες αφίσες, τα κομψά μπαλόνια στην πλατία,
τα αγγελάκια-φτερούδες, τις φίρμες -ω ναι τις φίρμες- που χρυσοπληρώνει κάθε χρόνο για να δείξουν τα καινούργια τους σύνολα στη πλατεία;
Γιατί αυτό που έχει σημασία σε μια πόλη, είναι να χοροποδάμε δυο φορές το χρόνο υπό τους ήχους κάποιας βεντέτας και να γυρνάμε ήσυχοι στα σπίτια μας, αφού πρώτα σκάσουμε κάναν δεκάρικο στα μπαράκια της πλατείας. Κι ας υπάρχουν στο δρόμο μας άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια. Κι ας υπάρχουν δίπλα μας άνρθωποι που ζουν σε παράγκες χωρίς βασικές συνθήκες υγιεινής. Κι ας κυκλοφορούν ανάμεσά μας παιδιά που δεν μπορούν να πάνε σχολείο. Εξάλλου τα έχουμε ανάγκη όλα αυτά, για να συγχωρούνται οι αμαρτίες μας κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, όταν θυμόμαστε να γίνουμε φιλάνθρωποι.
(Φιλάνθρωποι;... σκεφτείτε την ετυμολογία)
Τι τσικνίλα είναι πάλι (και πάλι και πάλι) αυτή στην πόλη, θα σας απαντήσω εγώ.
Μα βέβαια. Είναι τα 27000 σουβλάκια που ετοιμάζονται για ψήσιμο τη μέρα της τσικνοπέμπτης, η οποία, ειδικά για την πόλη της Κομοτηνής, μετανομάστηκε σε γιορτή του επιχειρηματία. Τα ίδια είχαμε και πέρσυ αδέρφια μου, τέτοια μέρα που καθιερώθηκε αυτή η ετήσια πολιτιστική ανάσα. Τα ίδια και χειρότερα όταν ανέβηκε ο Πάνθραξ στην Α' Εθνική. Αυτό δεν είναι εορτασμός, είναι οικολογική καταστροφή!
Ναι, έχετε δίκιο. Άνθρωποι είμαστε και θα φάμε και θα πιούμε και θα χορέψουμε. Και μαγκιά μας. Αλλά έχει καταντήσει ο γάμος του Καραγκιόζη η ιστορία με τα ατέλειωτα σουβλάκια σε κάθε ευκαιρία. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη γιορτή πληροφορήθηκα πως μέγας χορηγός θα είναι η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης. Τρία πουλάκια κάθονταν και ψήνανε σουβλάκια δηλαδή.
Βέβαια είναι γνωστή η αγαστή συνεργασία του επιμελητηρίου με την Περιφέρεια. Μαζί δεν προχώρησαν σε σύσκεψη οι δύο φορείς εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη για να γλιτώσουν τις περιουσίες τους από τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων της πόλης; Αν θυμάμαι καλα... Αλήθεια, θα γιορτάσουν όλοι οι επιχειρηματίες, ή μόνο όσοι δεν το γλέντησαν αρκετά ως πολιορκητές; Θα φέρουν και τα κράνη και τους λοστούς μαζί, για ώρα ανάγκης;
Anyway, ας επιστρέψω στο θέμα μας. Τι έλεγα; Α ναι! Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο. Τι να κάνει και η Περιφέρεια, από κει που πάνε κι οι άλλοι. Μήπως ο Δήμος Κομοτηνής δεν έδειξε πρώτος το δρόμο του πολιτισμού; Τι να πρωτοθυμηθώ, τις καλόγουστες αφίσες, τα κομψά μπαλόνια στην πλατία,
τα αγγελάκια-φτερούδες, τις φίρμες -ω ναι τις φίρμες- που χρυσοπληρώνει κάθε χρόνο για να δείξουν τα καινούργια τους σύνολα στη πλατεία;Γιατί αυτό που έχει σημασία σε μια πόλη, είναι να χοροποδάμε δυο φορές το χρόνο υπό τους ήχους κάποιας βεντέτας και να γυρνάμε ήσυχοι στα σπίτια μας, αφού πρώτα σκάσουμε κάναν δεκάρικο στα μπαράκια της πλατείας. Κι ας υπάρχουν στο δρόμο μας άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια. Κι ας υπάρχουν δίπλα μας άνρθωποι που ζουν σε παράγκες χωρίς βασικές συνθήκες υγιεινής. Κι ας κυκλοφορούν ανάμεσά μας παιδιά που δεν μπορούν να πάνε σχολείο. Εξάλλου τα έχουμε ανάγκη όλα αυτά, για να συγχωρούνται οι αμαρτίες μας κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, όταν θυμόμαστε να γίνουμε φιλάνθρωποι.
(Φιλάνθρωποι;... σκεφτείτε την ετυμολογία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου